ch. 11
Eum.11.1
Itaque cum eum in custodiam dedisset et praefectus custodum quaesisset, quem ad modum servari
vellet, 'ut acerrimum' inquit 'leonem aut ferocissimum
elephantum': nondum enim statuerat, conservaret eum necne.
Eum.11.2
veniebat autem ad Eumenem utrumque genus
hominum, et qui propter odium fructum oculis ex eius
casu capere vellent, et qui propter veterem amicitiam
colloqui consolarique cuperent, multi etiam, qui eius
formam cognoscere studebant, qualis esset, quem tam
diu tamque valde timuissent, cuius in pernicie positam spem habuissent victoriae.
Eum.11.3
at Eumenes, cum
diutius in vinclis esset, ait Onomarcho, penes quem
summa imperii erat custodiae, se mirari, quare iam
tertium diem sic teneretur: non enim hoc convenire
Antigoni prudentiae, ut sic uteretur devicto: quin aut
interfici aut missum fieri iuberet.
Eum.11.4
hic cum ferocius
Onomarcho loqui videretur, 'quid? tu' inquit 'animo
si isto eras, cur non in proelio cecidisti potius quam
in potestatem inimici venires?'
Eum.11.5
huic Eumenes 'utinam
quidem istud evenisset! sed eo non accidit, quod numquam cum fortiore sum congressus: non enim cum
quoquam arma contuli, quin is mihi succubuerit.' neque id erat falsum: non enim virtute hostium, sed
amicorum perfidia decidit. nam et dignitate fuit
honesta et viribus ad laborem ferendum firmis neque
tam magno corpore quam figura venusta.